وصيت افلاطون

((خدايت را بشناس!وحق اورا نگه دار!تعليم را مداومت بخش!دانشمندان را به فزوني كردارشان ميازماي!بل احوال آنان را در دوري از بدي وفساد مراقبت كن!از خداي چيزي مخواه كه سود آن دائمي نيست!ويقين دار كه همه بخششها نزد اوست!وبدان كه انتقام خدا از بندگانش براي ملامت ونكوهش نيست؛بلكه براي تأديب است…ومخواب ؛مگر آن گاه كه نفس خويش را درسه چيز به حساب گيري:

1. انديشه كني كه در آن روز از توخطايي سرزده است يا نه؟
2. آنكه بنگري كه در آن روز خيري انجام داده اي يا نه؟
3. آنكه باتقصير خويش ؛عبادتي را ازدست داده اي يانه؟

…وحكيم مشمار كسي را كه به لذتي از دنيا شادمان؛يا به رنجي ازآن؛اندوهگين شود!وهميشه به ياد مرگ باش!وبسيار انديشه كن وكم بگو!…))